Millî Mücadele’nin en karanlık günlerinde, milletimizin İstiklal ve hürriyet azmini ortaya koyan, bu bilinci gelecek nesillere taşıyacak olan bir “İstiklal Marşı”na ihtiyaç duyulmuştu. Erkân-ı Harbiye Riyaseti (Genelkurmay Başkanlığı)’nın isteği üzerine Maarif Vekâleti (Millî Eğitim Bakanlığı) tarafından gazetelere verilen ilanlarla İstiklal Marşı için bir yarışma açıldığı duyurulur. Seçilecek marşın güftesi ve bestesi için beş yüzer lira ödül konur. Yarışmaya 724 eser katılır. Bunlardan altısı seçilir. Fakat bunların tamamı Millî Mücadele’nin ve milletin duygularını ve beklentilerini yansıtabilmekten çok uzaktır.
Bunun üzerine Maarif Bakanı Hamdullah Suphi (Tanrıöver) Mehmet Akif’e başvurur. Akif, para ödülü nedeniyle böyle bir şiiri yazamayacağını ifade edince, bu konunun istediği gibi halledileceği sözü verilir.
O sırada Ankara’da Taceddin Dergâhı’ndaki imamevinde kalan Akif, şiiri yazmaya başlar ve 17 Şubat 1921’de bitirir. Marş 1 Mart 1921’de TBMM’de okunur. 12 Mart 1921’de resmen kabul edilir. Milletvekillerinin isteği üzerine Hamdullah Suphi tarafından büyük bir coşkuyla birkaç kere okunur. Milletvekillerinin coşkun tezahüratlarından utanan Mehmet Akif salonu terk eder.
Ödül olarak konulan para için resmî şartlar yerine getirilmek üzere parayı aldığına dair Akif’e bir belge imzalatılır. Akif, parayı fakir kadınlara ve çocuklara iş öğreterek yoksullukları önlemek üzere kurulmuş bulunan Darü’l-Mesai’ye bağışlar. İstiklal Marşı Sebilürreşad, Hâkimiyet-i Milliye ve Açıksöz gazetelerinde yayımlanır. Mehmet Akif Marşı “Kahraman Ordumuza” ithaf eder ve kendi şiirlerini topladığı meşhur “Safahat”ına almaz...