BAŞBUĞ’A SAGU
Kenan ÇARBOĞA
Dört Nisan’da dört bir yana pus çöktü
Kan ağladı batı, doğu Başbuğum
Sen gidince Türkeli’ne yas çöktü
Türkeli’nin varı, yoğu Başbuğum
Gök ağladı,feryat ile zâr ile
Yer yumruldu yâran ile yâr ile
Börülerin abdest aldı kar ile
Göz görmedi böyle yuğu Başbuğum
Bahar geldi,akınımız başlamaz
Çerilerin Çin Eli’nde kışlamaz
Gidişinle zaman durdu, işlemez
Zaman içti sanki ağı Başbuğum
Yasın ile yaralandı Türk Yurdu
Can özünden paralandı Türk Yurdu
Gök çıkarıp karalandı Türk Yurdu
İçin için güldü yağı Başbuğum
Acına da Türkmen Beyim acına
Acın vardı yerin öbür ucuna
Kanımızla otağ kıldık acuna
Kaldırdığın görklü tuğu Başbuğum
Dağdan gemi yürütürdü bozkurtlar
Ummanları kuruturdu bozkurtlar
“Erit!” desener itirdi bozkurtlar
Sarp kayayı,demir dağı Başbuğum
Havuroğlu, daha deniz, müren var
Dokuz ışık,rehberimiz Kur’an var
Çok şükür ki Kızıl Elma, Turan var
Ülkün sarar çağdan çağı Başbuğum