TÜRK MİLLETİNİN EBEDÎLİĞİ YOLUNDA BİR SİVİL TOPLUM KURULUŞU: ÜLKÜ OCAKLARI EĞİTİM VE KÜLTÜR VAKFI
Selim YILDIZ
“Ülkü”yü ruhi bir kuvvet olarak ele alan Hüseyin Nihal Atsız’a göre, “Ölümden korkmayan, ızdıraptan kaçmayan, kuvvetli ile savaşı göze alan yaratık, ancak Ülkücü insandır.” Atsız’a göre, bir millete yön veren, onu hareketli tutan, hayatını anlamlı kılan yüce duyguya ve itici kuvvete ülkü denir. Ülkü, ilk önce insanların gönlünde, gönüllerinin derinliğinde, şuuraltında, hayallerinde doğar ve kendini önce destanlarda gösterir. Sonra şuura geçer, büyük kılavuzlar tarafından açıklanır. Daha sonra da büyük kahramanlar, onu gerçekleştirmek için büyük hamleler yapar. Bu hamle sırasında da ülkülü millet, kahramanlar ardından gönül isteği ile koşar. Bütün bu uğraşmalar arasında da millet yürür; önce manen, sonra maddeten ilerler, olgunlaşır, erginleşir. Türk destanlarından çıkan anlama göre, Türklerin ülküsü, fetihler sonunda büyük ve üstün bir devlet kurarak bu devletin içinde bolluğa ve mutluluğa kavuşmaktır. Türk destanlarında en yoğun şekilde gördüğümüz ülküler arasında kötülüğü temsil eden güçlerle mücadele, düşmanlar tarafından kaçırılan anne babayı kurtarma, bir eşe sahip olma, soyu devam ettirme, yok edilmek istenen milleti kurtarma, devlet ve toplum düzenini sağlama başı çekmektedir. Bütün bunları gerçekleştirme yolunda çoğu kez ülküyü başına taç etmiş bilge kişilikler karşımıza çıkmaktadır. Bu bilge kişilikler bir tarafta Oğuz Kağan Destanı’nda Uluğ Türk olup karşımıza çıkarken diğer tarafta Oğuzların batıya yürüyüşü içindeki hayatlarını, boy düzenlerini, töresini, ailesini, ad almalarını, tabiatla iç içe duyuş ve düşünüşlerini, kavga etmelerini, barışmalarını, su olup çağlamalarını, dağ olup yürümelerini, yağmur olup yağmalarını ve fâni dünyadan Gökçe Tanrı’ya ulaşmalarını anlatan destanlarda Dede Korkut olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu ülkü yolunda zaman zaman Deli Dumrul olup Azrail’e kafa tutma da söz konusu olmuştur. Ancak umumiyetle Türk’ün var olması nasıl Tanrı’nın bir lütfu ve isteği ise o ölçüde Türk’ün ülküsü de Tanrı’nın dileğidir. Bu yüzden Tanrı dileği olan ülkü de kutlu olmuştur.
Bu kutlu ülkünün boy verdiği en önemli sivil toplum kuruluşlarından biri bugün yarım asrı geride bırakmış olan Ülkü Ocakları Eğitim ve Kültür Vakfıdır. Kuruluş döneminden bugüne kadar Ülkü Ocakları en hassas zamanlarda çeşitli iftira ve yaftalara maruz kalmıştır. Türkiye’de bazı kalemler Ülkü Ocaklarını Osmanlı Devleti’ndeki sipahi örgütlenmesine benzetmişler, özel ilişki ağları kurduklarını gündeme getirmişlerdi. Bir dönem de “komando kampları” yakıştırması üzerinden gündem oluşturulmaya çalışıldığını bilmekteyiz. Hollandalı Van Ray, “Alparslan Türkeş’in komandoları 1973 yılında iktidarı ele geçirmek için komando eğitimi görüyorlar.” demekte “…Kürtlere karşı Baas ve Türkeş’in iş birliği edeceği muhakkaktır.” iddiasını öne sürüyordu. Van Ray bu iddia ve iftirasından dolayı Türk milliyetçileri tarafından “Kürtçülük ticareti yapmakla” eleştirmiştir. Alparslan Türkeş de zaman zaman Türk milliyetçiliğine ve Ülkü Ocaklarına yönelik yapılan olumsuz kampanyalara, iftira ve yalanlara karşı çeşitli konuşmalar yapmış, haddi ve sınırı aşan eleştirilere cevaplar vermiştir. 1996’da vakıf statüsüne kavuşan Ülkü Ocaklarının Türk milletinin ve Türk milliyetçiliğinin sürekliliği açısından yegâne sivil toplum kuruluşlarından biridir hatta en başta gelenidir diyebiliriz.
Dün, Türkiye’de aidiyet duygusunu yok eden, her türlü ayrışmanın ve bölücülüğün taşeronluğunu yapanlara, yabancılaşmaya, Marksist teröre karşı reaksiyon göstermiş olan Ülkü Ocakları, bugün tüm enerjisini daha modern ve güçlü Türkiye yolunda kullanmak üzere çaba sarf etmektedir. Anthony Smith “Kemale ermiş bir milliyetçilik entelektüellerin eseri olmalıdır.” demektedir. Bu manada Türk milliyetçiliğinin harcında Meşrutiyet Dönemi’nden bugüne kadar birçok milliyetçi aydın ve fikir adamının katkısı büyük olmuştur. Bu uğurda yorulmuş ve yoğrulmuşlardır. Bugün Türk milliyetçiliği yolunda Ülkü Ocakları aynı ruh ve heyecanla çalışmalarına devam etmektedir. Yusuf Has Hacip Akademisinin kurulmasına dönük çalışmalar, sempozyumlar, yarışmalar ve sertifika programları düzenlenmesi, Ülkü Ocakları dergisi dışında Türk Eli Bülteni, Bilge Türk dergisi, Dönence dergisi, Sesli Yayınlar, Çocuklar İçin Nutuk ve Çocuklar İçin Kutadgu Bilig kitapları olmak üzere kitap yayınları, Türk kültürüne yönelik çalışmalar, okuyan gençlik tasavvuru geleceğin Türkiyesi bakımından çok önemli adımlardır. Bunlara Türk milliyetçiliğinin fikrî anlamda mücadelesini vermiş fikir adamlarının biyografilerini içeren kitap serileri eklenebilir. Devletimizin eğitim ve kültür ile ilgili kurumları ve birimleri ile çocuklarımızı, gençlerimizi, milletimizi, geleceğe hazırlayan projelere, protokollara imzalar atılabilir. Toplumsal sorunların tespit ve çözümüne yönelik anket çalışmaları yapılabilir. Türk dünyasına yönelik ortak programlar hazırlanabilir.
Bugün Ülkü Ocakları Eğitim ve Kültür Vakfında yüksek bilgi ve beceriye yönelik çalışmaların yapılması milletimizin geleceği açısından ve modern dünya bakımından ciddi bir yenilenme olarak görülmelidir. Ümidimiz tüm şubeleri ve üyeleriyle bu yeniliğin, ışığın takip edilmesidir. Gelecekte Ülkü Ocakları Eğitim ve Kültür Vakfı’nın okul öncesinden üniversiteye kadar niçin vakıf okulları olmasın? Vakfın niçin uluslararası bir üniversitesi olmasın? Bu okullara Türk milliyetçilerinin isimleri niçin verilmesin?
Aşağıda Ülkü Ocaklarının kuruluş yıllarında Türk milliyetçiliği yolunda verdiği mücadeleyi, amaçlarını, faaliyetlerini, sloganlarını, kurucularını merhum İlhan Darendelioğlu’nun kaleminden okuyacaksınız.
ÜLKÜ OCAKLARI
1967'den sonra Türkiye'de Türk işçisinin sol faaliyetlere ve Marksist kişilere iltifat etmemesi yüzünden çok kere maskeli zaman zaman ise açık faaliyet gösteren komünistler üniversitelerde öğretim üyeleri ve öğrenciler arasında sızmaya başladılar .Türk işçisi, Marksist kafalara iltifat etmediğini Türkiye İşçi Partisi adı ile organize olan aşırı solcu bir teşekkülün mensuplarını iki büyük seçimde işçilerin yoğun olduğu bölgelerde sükûtuhayale hatta hezimete uğratmakla göstermişti. İşte işçi kesiminden ümidini kesenler faaliyet merkezlerini üniversiteler içine kaydırma yollarını aradılar. 1967 yılının sonlarında ve 1968 yılının başlarında üniversitelerde ilk kıpırdanmalar, üniversitelerde reform istekleri ilebaşlamış, kısa bir süre sonra ise bu istekler fiilî hareketler yani onların dili ile eylemler şeklinde dönüşmüştü. Fakülteleri işgal eden derslere girmeme yani boykot kararı alan öğrenciler masum talebiadına hareket ettikleri yalanını da unutup zaman zaman beynelmilel komünizm sloganları ile gerçek maksatlarına açığa vuruyorlardı. Talebe dertlerini bir kenara itip “Bağımsız Türkiye, Sosyalist Türkiye, İşçi Köylü El Ele, Patronlar Devrile, Katilİktidar, Altıncı Filo Defol” ve buna benzer çeşitli sloganlarla sokağa dökülenler talebe diye vatandaşlarımızın bir reaksiyon ile de karşılaşmıyorlardı. Fakat üniversitelerimizde okuyan namuslu, milliyetçi-Ülkücü vatansever ve sol faaliyetlerin nasıl başlayıp nasıl geliştiğini bilen uyanık öğrencileri aldatmak kendi kirli ve isli tasavvurlarına alet etmek elbette mümkün olmamıştı. İşte bu gençler üniversitelere sızmış olan satılmış kafalarla kürsüleri işgale hazırlanan Marksist öğretim üyeleri ile mücadele etmek ve masum öğrencilerin millî duygularla yetişmelerine yardımcı olmak maksadı ileher fakültede Ülkü Ocakları Derneği veya Ülkü Ocakları Birliği adıyla teşkilatlanmaya başladılar. Başlangıçta üniversitelere bağlı fakültelerde müstakil olarak kurulan Ülkü Ocakları bilahare bir merkeze yani Ankara Ülkü Ocaklarına bağlandılar.
ÜLKÜ OCAKLARININ AMACI
Ülkü Ocaklarının amacını tüzüklerinin ikinci maddesinden şu şekilde özetlemek mümkündür:
1. Öğrenciler arasında Türk milliyetçiliği şuurunu işleyip güçlendirme konuları memlekete yararlı birer Türk milliyetçisi yapmak
2. Öğrenciler arasında hak, adalet, ahlak, hürriyet, dayanışma ve disiplin duygularının gelişmesini sağlamak
3. Öğrencilerin Tanrı’ya, Türklüğe, vatana bağlı Türk'ün tarihini, dilini, dinini, kültürünü, soyunu, millî mukaddesatını bilerek seven milletine karşı görevlerini eksiksiz yapan örnek insanlar hâline getirilmesine çalışmak
4. Millî birliğimizi ve beraberliğimizi parçalayıcı ve hedeflerimizi tehdit ve tahrip edici cereyanlar ile mücadele ederek gençliğini uyarılması için her türlü faaliyette bulunmak
Ülkü Ocakları bu vatansever duygularla organize olmaya başladığı sırada yukarıda da ifade ettiğimiz gibi üniversitelerimiz arasında teşkilatlanmış, üstelik bir kısım büyük gazetelerin, gafil zenginlerin, hain öğretimüyelerinin desteklediği Dev-Genç isimli Marksist teşekkülün terörist hareketleri ile karşı karşıya gelmişti. Dev-Genç bütün ihanet ve cinayetleri Ülkü Ocaklı gençlerin üstüne yıkmaya çalışıyordu. Ruhi Kılıçkıran, Bahattin Dedesan, Mustafa Kahraman, Kenan Ertürk, Mustafa Bilgi, Mehmet Büyük, Sevinç Süleyman Özmen, Necdet Güçlü, Yusuf İmamoğlu, Dursun Önkuzu, İbrahim Ok adındaki Ülkücü gençler ve güvenlik kuvvetlerine mensup birçoker ve polis Dev-Genç adındaki Marksist teşekkülün mensupları tarafından şehit edilmiştir. Anarşiyi körüklemek, masum vatandaşı tahrik etmek için Ülkücü gençleri öldürmek fırsatı bulamadıkları zaman kendi arkadaşlarını kurşunluyor, suçu da Ülkücü gençlerin üzerine yıkmaya çalışıyorlardı. Kuseyri’nin Marksist katili kısa bir zaman sonra yakalanıp her şeyi itiraf edince Dev-Genç için o güne kadar kafalarda istifhamlar hâlinde kalan cinayetleri gün ışığına çıkmıştı.
NİÇİN KOMANDO DİYORLAR?
Ülkü Ocaklarının faaliyetlerini de temas etmeden önce Ülkücü gençlere için komando adını verdiklerini de kısaca izaha çalışalım. Bilindiği gibi Ülkü Ocakları başlangıçtan beri yüksek tahsil öğrencileri arasında organize olmaktaydı. Lise ve muadili okullarda okuyan öğrenciler ise Genç Ülkücüler Teşkilatı adı ile yurdun her tarafında şubeler kuruyorlardı. Okulların tatil olduğu aylarda ise gençlerin hem disiplinli bir hayata alışmaları hem de seminer çalışmaları ile fikrî yönden gelişmeleri için kamplar kurulmuş bu kamplarda fikrî ve bedenî faaliyetlere başlanmıştı. Çok sayıda Ülkücü gencin alaka gösterdiği bu kamplardan ilki İstanbul, Ankara, İzmir ve Adana gibi büyük şehirlerimizde kurulmuştur. Bu 4 vilayetimiz de toplam olarak 170 çadır kurulmuş ve 1000'den fazla genç bu kamplarda eğitime tabi tutulmuştu. Sol kafaları fazlası ile tedirgin eden bu faaliyetler sanki gizli yapılıyormuş gibi komünist And dergisi ve solcu Cumhuriyet gazetesi tarafından savcılıklara şikâyet edilmeye başlamıştı. Milliyetçi teşekküllerin özellikle Milliyetçi Hareket Partisinin (O günkü adı CKMP idi) Millî Türk Talebe Birliği ve Türkiye Millî Talebe Federasyonunun yardım ve teşvik ettiği bu kamplar solcu ve Marksist kafaları tedirgin etmesine rağmen milletin büyük çoğunluğu içinde güven kaynağı oluyordu. Ülkücü gençlerin gizli değil açık olarak fikrî ve bedeni eğitim gördüğü bu kamplar sol basın tarafından oldukça adi iftiralara maruz kalmıştı. Bu iftiralara karşı gazetelere ve Türk halkı efkârına bir açıklamada bulunan Alparslan Türkeş şunları söylemişti:
“Komando kampları adı verilen mahallelerde Gençlik Kolları çeşitli sportif ve kültürel faaliyetlerde bulunuyorlar. Bu arada kendilerine judo da öğretiliyor komünistler memleketi sahipsiz sanıp da sokak hâkimiyeti kuramazlar. Onların anlayacağı dilden konuşacak memleketçi, milliyetçi çocuklarımız vardır. Bunun için gençlerimizi mücadeleci olarak yetiştiriyoruz gençlerimiz memleket vazifelerini hazırlıklı bulunuyorlar bulunacaklardır."
Bilahare yurdun birçok yerlerinde kurulan bu kamplarda milliyetçi fikir adamları konferanslar vermişler, emekli subaylar yurt bütünlüğünü tehlikeye girdiği zaman gençlerin nasıl hareket etmeleri lazım geldiği hususunu izaha çalışmışlardır. Bir cümle ile bu kamplar iç ve dış düşmanlarınıza karşı Türk gençlerinin daha şuurlu, daha uyanık daha tedbirli ve daha mücadeleci yetişmeleri maksadıyla kurulmuştu. Burada eğitim gören gençlere komando dendi.
ÜLKÜ OCAKLARI’NIN FAALİYETLERİ
Ülkü Ocakları, yurt ve milletimizin millî menfaatlerine karşı olan her hareketi protesto etmiştir. Çoğu Ülkü Ocaklarına mensup 5 binin üstündeki genç Malazgirt Zaferi'nin 900.yıl dönümünü kutlamak için Malazgirt'e gitmiş orada çadırlar kurmuş, tuğlar dikmiş, meşaleler yakmıştır. Her yıl Çanakkale’de Çanakkale Zaferi’mizi, Söğüt'te Anadolu Türk devletinin kuruluş yıl dönümlerini kutlamışlardır. Her yıl Kerkük katliamını nefretle yâd etmiş, yayımladıkları bildirilerle bu hunharca cinayeti kınamışlardır. Komünizmin İhtilal Provası adı ile yayımladıkları broşürü çok sayıda basıp dağıtmışlar, Türkiye'de işçi istismarcılığı yapan sahtekârların içyüzünü açıklamışlardır. Yayımladıkları on binlerce bildiri ile Türk milletinin yıkıcı bölücü faaliyetlere karşı dikkatini çekmişlerdir. Bir örnek olmak üzere yayımlanan bu bildirilerden birinin bazı bölümlerinin naklediyoruz:
"Milletimizin asırlardan beri sürüp gelen iktisadi, siyasi ve sosyal sorunlarını Türk milletinin tarihî gerçeklerine, dinine, ırk ve âdetlerine kısacası Türkiye'nin millî gerçeklerine uygun millî bir doktrinle halletmek en yüce ülkümüzdür. İşte bu ülkünün çıkış merkezi hâline gelecek olan Ülkü Ocağı aynı ülküyü taşıyan mücadeleci milliyetçi-toplumcu genç Ülkücülerin ocağıdır. Ülkü Ocağı milletine karşı derin sevgi ve saygı izlerini taşıyan kendisini Türklüğe adayan genç Ülküdaşların ocağıdır. Ülkü Ocağı Batıcılığı bir taklitçilik müessesesi hâline getiren ve bugünkü her türlü mesuliyet duygusundan yoksun ve gayesiz neslin yetişmesine sebep olanlara karşı mücadelede azimli genç Ülküdaşların ocağıdır. Ülkü Ocağı bu milletin kara günlerinde bizim Türklere verecek paramız yoktur dedikleri hâlde bugün Türkiye'yi soyup soğana çeviren Salamonlara ve bunlara müsaade edenlere karşı mücadele bayrağını açan genç korkusuzların ocağıdır. Ülkücüyüz! Ülkücülüğümüz aziz milletimize en kısa yoldan, en kısa zamanda, modern uygarlığın en üst katına çıkarmak ve Türk milletine tarih sahnesindeki layık olduğu mevkiini tekrar iade etmekten ibarettir. Milliyetçiyiz! Çünkü dünya kurulduğundan beri devam eden milletler arasındaki amansız mücadelede Türk milletinin galip çıkmasını, muzaffer olmasını istemek ve bunun için çalışmak en tabii hakkımız ve vazifemizdir. Yabancı milletlerin aziz vatanımız üzerinde gerek iktisadi, siyasi ve gerekse kültürel sahada sinsice yürüttükleri emperyalist politikalarına karşı çıkmak ve milletimizin tarih sahnesinden silinmesine engel olmak en kutsal vazifemizdir.
Ey Türk Gençliği artık uyan!
Titre ve kendine dön!
Tanrı Türk'ü korusun!
ÜLKÜ OCAKLARININ SLOGANLARI
Ülkü Ocaklı gençlerin bir toplantıda, bir mitingde, bir yürüyüşte veya bir protesto gösterisinde sık sık tekrarladıkları sloganlardan bazıları şunlardır:
“Milliyetçi Türkiye, Millî Devlet-Güçlü İktidar, Her ey Türk İçin Türk'e Göre Türk Tarafından, Bütün Türkler Bir Ordu, Yaşasın Büyük Türk Milleti ve Onun Ölümsüz Devleti, Türk Milletini Böldürmeyeceğiz, Türk Devletini Parçalatmayacağız, Anarşiyi Biz Yeneceğiz, Tanrı Türk'ü Korusun.”
ÜLKÜ OCAKLARI KURUCULARI
Şu anda büyük vilayetlerimizden en küçük kazalarımıza kadar büyük bir hızla gelişen ve teşkilatlanan Ülkü Ocaklarına kayıtlı 90 binin üstünde genç vardır. Bütün kurucuları buradabelirtebilmek elbette mümkün değildir. Biz sadece büyük şehirlerimizde Ülkü Ocaklarının kurulmasına öncülük eden gençlerimizden bir kısmının adını vermekle yetineceğiz.
Ankara'da Selahattin Çenet, Ramazan Ceylan, Zeki Göncü. Gazi Eğitim Enstitüsünden Nail Kocabey, Rasim Mercan, Hasan Vehbi Yeter, Ahmet Cebeci, Recep Ali Küçük, Necdet Boran, Hüsamettin Taştekin, Mehmet Kılıç. İlahiyat Fakültesinden Kerim Kulakçı Ahmet Açdoyuran, Ziya Dağ, Dilaver Cebeci, Hasan Tasaltin. Orta Doğu Teknik Üniversitesinden İlhan Kesici, Dilaver Zeki Daloğlu, İsmail Günay, Akın Malkoç, Nevzat Şahin, Yılmaz Kuşkay Mustafa Kılıç, Erol Andiç, Fahri Özsoy.
İstanbul'da Osman Nuri Bahadır, Sakin Öner, Nihat Çetinkaya, Mehmet Tülüce, Erol Kılıç, Mustafa Lütfi Demirhan, İlhan Kuşçu, Vehbi Biçer, Mebrure Taşkın, Ayten Akgün, Mehmet Subaşı, Sabahattin Kalaycıoğlu, Mehmet Kılıç, Tevhid Çelik, Ahmet Nabi Kıymaz,
Işık Mühendislik Okulundan Ömer Lütfi Arslan, Muzaffer Şişmanoğlu, İlyas Masatlı, İbrahim Yalçın, Sinan Gürçay, Ali Turgay Erdemli. Hukuk Fakültesinden TuranTürkdoğru, Ömer Pulatoğlu, Orhan Gündem, Cahit Gözütok, Mehmet Tucuk. Orman Fakültesinden Mehmet Şandır, Atıf Çetin, Selahattin Baysal, Ali Elbistan, Ökkeş Bahadır, Rıfat Kural, İrfan Arslan, Abdurrahman Akkaya.
İzmir'de Ege Üniversitesinden Mahir Korbeyli, Selahattin Özkan, Yaşar Naci Us,
İzmir İktisadi ve Ticari İlimler Akademisinden Hüseyin Genç, Ömer Işık, Yener Yavuz Yılma, Feridun Yavuz Yılma, Hasan Kalaycıoğlu.